To 1993 o Στίβεν Σπίλμπεργκ σκηνοθέτησε την πρώτη από τις έξι (μέχρι στιγμής – η έκτη θα κυκλοφορήσει το 2021) ταινίες του franchise “Jurassic Park” δημιουργώντας μία νέα παγκόσμια μανία για κάθε τι σχετικό με τους δεινόσαυρους. Η ταινία ήταν βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Michael Chrichton, που αμέσως μετά έγραψε και το sequel, με τίτλο “The Lost World”. 80 χρόνια νωρίτερα, όμως, τους είχε προλάβει κάποιος άλλος: ο τίτλος ήταν πάλι “The Lost World” και ο συγγραφέας ήταν ήδη καταξιωμένος, καθώς ένας δικός του ήρωας είχε ήδη γίνει από τον περασμένο αιώνα ο πιο διάσημος (και μέχρι σήμερα ο πλέον μυθικός) ντετέκτιβ στην ιστορία: το όνομα του; Χολμς, Σέρλοκ Χολμς!
Είναι ίσως δύσκολο να συλλάβει ο σημερινός αναγνώστης πως ο Sir Arthur Conan Doyle συνέλαβε το 1912 την ιδέα μίας λογοτεχνικής περιπέτειας κάπου στα χαμένη δάση του Αμαζονίου, σε μια εποχή που ούτε ο Πλανήτης των Πιθήκων (1963) είχε συλληφθεί, ούτε ο θρύλος του Κινγκ Κονγκ (1933) και μόνον η φαντασία του Ιουλίου Βερν ταξίδευε τους αναγνώστες στο διαστημικό ή στο υποβρύχιο σύμπαν. Κι όμως, με περιορισμένα επιστημονικά δεδομένα στη διάθεσή του (οι επιστήμονες άρχισαν να ασχολούνται συστηματικά με τα απολιθώματα δεινοσαύρων στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και πρακτικά μόλις τη δεκαετία του 1970 βγήκαν τα πρώτα ολοκληρωμένα συμπεράσματα), ο Ντόυλ δεν περιορίστηκε στο να σκαρφιστεί μία συναρπαστική ιστορία που οδηγεί τον αναγνώστη στο να γυρίζει με βουλιμία τις σελίδες, αλλά κατάφερε να παραμείνει και επιστημονικά ακριβής – ή προφητικός, αφού κάποια αυτά που εμπνεύστηκε, δεν είχαν καταγραφεί επίσημα στην εποχή του. Οι δε περιγραφές των τοπίων θεωρούνται από τους ειδικούς ανατριχιαστικά εύστοχες, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Ντόυλ ουδέποτε είχε επισκεφθεί στη ζωή του τη Βραζιλία, τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία ή το Κονγκό, χώρες που επέλεξε να χρησιμοποιήσει ως σημεία αναφοράς για το γεωγραφικό τοπίο στο οποίο ζούσαν οι δεινόσαυροι και τα υπόλοιπα τέρατα του ζωικού βασιλείου.
H επίδραση του “Χαμένου Κόσμου” στη μεταγενέστερη καλλιτεχνική κουλτούρα είναι, πραγματικά, τεράστια: έξι κινηματογραφικές (χωρίς να υπολογίζουμε τα “Jurassic Park” που σαφώς θα έπρεπε να υποβάλουν τα σέβη τους!), τρεις τηλεοπτικές και πέντε ραδιοφωνικές μεταφορές ακολούθησαν, ενώ ο όρος “Lost World” καθιερώθηκε έκτοτε όποτε μνημονεύονται πολιτισμοί που έχουν χαθεί στο χρόνο, ιστορικά υπαρκτοί ή μυθικοί, όπως πχ αυτός της Ατλαντίδος. Παραλλαγές του ίδιου θέματος πραγματεύονταν και αξιόλογα βιβλία που εκδόθηκαν μεταγενέστερα, όπως το “Plutonia” του Ρώσσου επιστήμονα Βλαντιμίρ Ομπρούτσεφ αλλά και το “The Land That Time Forgot” του Έντγκαρ Ράις Μπάροους.
Για χρόνια κατηργημένος τίτλος στη χώρα μας, ο “Χαμένος Κόσμος” κυκλοφορεί επιτέλους στην έκδοση που του αξίζει, όχι μόνον με καινούρια μετάφραση, αλλά και με την αυθεντική εικονογράφηση του Νεοζηλανδού Χάρι Ράουντρι, που κατάφερε να αποτυπώσει το όραμα του συγγραφέα, σε λεπτομερή σκίτσα και ζωγραφιές, προφανώς όλα στο χέρι, βάζοντας τα γυαλιά σε πολλούς σημερινούς χρήστες CGI – φυσικά από την Public Βιβλιοθήκη και τη σειρά Public Classics που δατίθενται αποκλειστικά από τα βιβλιοπωλεία Public και το www.public.gr
Το σπουδαιότερο όλων, εντούτοις, είναι πως 110 χρόνια μετά, ο «Χαμένος Κόσμος» παραμένει το ίδιο συναρπαστικός, η αγωνία για το τι κρύβεται στην επόμενη σελίδα μεγάλη και αυτό το μαγικό ταξίδι υποχρεώνει και τον πιο επιφυλακτικό αναγνώστη να υποκλιθεί στο μεγαλείο του Sir Arthur Conan Doyle που επιβεβαιώνει τον κανόνα: αν μπορείς να γράψεις καλό «αστυνομικό», τότε μπορείς να γράψεις τα πάντα!
Βρείτε το αποκλειστικά κάνοντας κλικ ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου